We leven in een tijd waarin we dagelijks een aantal uren online zijn. In die zin is email coaching heel praktisch. Het is ook handig voor wie een druk en onregelmatig leven heeft. Maar zelfs voor wie meer tijd heeft, brengt email coaching heel veel op.

​Email coaching is niet afhankelijk van plaats en tijd. Je kan schrijven in je eigen vertrouwde omgeving, op het moment dat jou dat het beste uitkomt. Je kan zelf bepalen hoe vaak en hoe lang je schrijft. Hiermee houd je de regie over je eigen traject. Gemiddeld worden er twee mails per week geschreven. Dit regelmatige contact komt het proces ten goede. Je kan kleinere stappen zetten en datgene wat je leert, kan onmiddellijk in de praktijk toegepast worden. Uit wetenschappelijk onderzoek blijkt dat schrijven over gebeurtenissen bijdraagt aan de gewenste verandering. Er wordt dus eerder resultaat behaald. 

​Schrijven werkt rustgevend. Het helpt je om je gedachten te ordenen. Door je gedachten en emoties op te schrijven, kom je sneller tot de kern. Je kan daardoor ook meer afstand nemen tot de situatie en je kan de daarbij horende gedachten en gevoelens beter ordenen. Het hele traject is steeds na te lezen, waardoor je beter kan reflecteren op het coachgesprek. 

​Omdat de coach en de cliënt elkaar niet zien, zou je kunnen denken dat het missen van non-verbale communicatie een beperking is. Maar juist omdat dit er niet is, wordt er sneller resultaat behaald. 

​Je hoeft zeker niet foutloos of goed te kunnen schrijven om gebruik te kunnen maken van email coaching. Je hebt trouwens alle tijd om rustig je tekst te schrijven en aan te passen tot je tevreden bent over wat je wil verwoorden.  

​In februari van dit jaar (2018) ging ik voor de derde keer naar de fiets- en wandelbeurs. Via de website van Starterslabo was ik te weten gekomen dat een concullega (concurrent – collega) op de beurs aanwezig zou zijn, namelijk iemand die ook pelgrimstochten organiseert, maar dan naar Compostella, terwijl mijn pelgrimstochten in de Ardennen doorgaan. Nu was ik benieuwd naar haar ervaringen en uiteraard leer ik ook graag bij over mijn eigen business. 

​Bij het bekijken van de website van de fiets- en wandelbeurs kwam ik erachter dat er ook een andere collega-coach pelgrimstochten naar Compostella organiseert. En die wilde ik uiteraard ook graag spreken. Het doel van mijn bezoek aan de beurs was duidelijk – en tegelijk vond ik het wel een beetje spannend. Nieuwe mensen leren kennen, zomaar naar iemand toe stappen die je niet kent en dan nog over je eigen zaak gaan praten terwijl je weet dat de ander ook een beetje een concurrent van je is...

​Ze gaf ons als boodschap mee: we hebben samen deze cursus gevolgd, en nu is het aan elk van ons om onze weg te gaan. Dus ‘ga’, vervolg jouw weg, en maak er iets moois van.

​Ik vond dit zo’n mooie boodschap dat ik dit zeepje, nu bijna 4 jaar later, nog steeds in de verpakking, als symbool in mijn werkplek laat staan. Elke dag denk ik aan haar boodschap: ga ervoor, maak iets moois van je werk en van je leven.

​Het ligt niet alleen aan de ander dat je dingen meemaakt of dat je in de problemen ondervindt. Ja, de ander heeft ook zijn aandeel, maar je hebt zelf ook een aandeel daarin. Dus ‘ga’ en pak jouw aandeel in het probleem aan om tot een oplossing te komen.

​Dit mooie inzicht wil ik met jullie delen. En ik heb een vraag: heb jij soms ook plots zo’n mooi inzicht naar aanleiding van dingen die ‘toevallig’ op je pad lijken te komen?

Ik ga wel vaker naar de Ardennen om er een paar dagen tot rust te komen en te herbronnen. Noem het een stilte retraite, maar dan in mijn eentje. Wandelen en in een dagboek schrijven zijn ondertussen vaste activiteiten geworden tijdens mijn verblijf. 

​Achteraf ging ik alle foto’s terug kijken. Ik stelde me daarbij de vraag: wat valt me op in die foto’s? Zit er een thema in? Wat leer ik uit datgene wat ik gefotografeerd heb? Het gaf me dus meteen inspiratie om er een schrijfopdracht aan te koppelen voor mezelf. 

​Je kan deze opdracht ook dichter bij huis uitvoeren. Is er bij jou in de buurt een natuurgebied? Daar kan je eens op een vrije middag naartoe om te wandelen, liefst alleen. Tijdens de wandeling maak om de 100 stappen een foto van wat je op die plek opvalt. Dat kan iets kleins dicht bij jou zijn, maar ook een vergezicht. 

​Bekijk na deze wandeling je foto’s (ter plaatse in het natuurgebied of meteen als je thuis bent). Wat valt jou op? Wat zie je op de foto’s? Is er één foto die er uit springt. Of een bepaald detail. Zit er een thema in? Hebben de foto’s iets te maken met iets dat op dit moment in jouw leven speelt? Wat leer jij uit je foto’s? Schrijf hierover een pagina vol in je dagboek.

​En eigenlijk hoef je zelfs niet eens de deur uit om inspiratie op te doen in de natuur. Als je een tuin hebt, kan je ook daarin even rond wandelen. Ik deed het zelf vanmiddag nog. Het was aan het sneeuwen en toen trok ik, gewapend met mijn fototoestel, de tuin in om mooie plaatjes te schieten. 

​Eenmaal binnen kan je eerst enkele regels schrijven over jouw ervaring. Hoe was het voor je om tien minuten of een kwartier in je tuin door te brengen? Bekijk daarna de foto’s die je eventueel nam. Bekijk ze rustig en meer in detail. Valt jou iets op? Schrijf hierover bijvoorbeeld 15 of 20 regels.

​Je kan het leuke ook aan het nuttige koppelen. Als je niet echt tijd hebt om te wandelen, ga dan bijvoorbeeld eens te voet of met de fiets naar de slager of de bakker bij jou in de buurt. Tijdens zo’n wandeling gaf ik mezelf een tijd geleden eens een de opdracht op op alles te letten in een bepaalde kleur die ik onderweg tegen kwam. Ik had op dat moment voor mezelf geel uitgekozen. Toen ging ik onderweg op alles letten dat geel was. En gek genoeg zag ik dan heel wat gele dingen. Zaken waar ik anders nooit op let, en dat in de buurt die ik toch vrij goed ken omdat ik hier al tientallen jaren woon. 

​Thuisgekomen schreef ik meteen over mijn ervaring en ik maakte een lijstje van alle gele dingen die ik onderweg had gezien (tenminste, deze die ik me nog herinnerde, want geloof me, ik had een waslijst aan gele dingen opgemerkt onderweg). Zo kort kan een schrijfopdracht dus zijn. 

​Heb jij ooit al geschreven in je dagboek naar aanleiding van een wandeling in de natuur? Deel hieronder jouw ervaringen. Zo inspireren we elkaar met nog meer schrijftips.

Blue Monday is een term die in 2005 bedacht werd door de Britse psycholoog Cliff Arnall. Deze dag is zogenaamd de meest deprimerende dag van het jaar, die valt op de maandag van de laatste volle week van januari.

​Wat heeft Blue Monday nu met een winterdip te maken? Kan deze dag effectief als een omslagpunt gezien worden naar ‘minder deprimerende’ dagen?

Kortere dagen
​Vanaf september beginnen de dagen opvallend snel korter te worden. ’s Avonds is het dan rond 21 uur al zo goed als donker. ‘s Morgens wordt het pas echt licht vanaf ongeveer 7 uur.

Extra verlichting
​Naar het einde van de maand toe begin ik zelf al met het plaatsen van extra verlichting in de vorm van schemerlampen. Eind 2016 koos ik bewust voor een ‘kerstboom’ met verlichting die er eigenlijk helemaal niet uitziet als een kerstboom. Het is een gewoon, kaal boompje, dat het hele jaar dienst kan doen voor allerlei versiering. 

​Vanaf oktober verandert mijn boompje stilaan naar herfstkleuren, met oranje, gele en rode stukjes jute. Eens de bladeren buiten ook van de bomen gevallen zijn, staat ook mijn boompje er weer kaal bij, tot het tijd is om er weer de kerstballen als kerstversiering in te hangen. En de verlichting zet ik aan op die momenten van het jaar dat de avonden donkerder zijn: van half september tot eind maart.

Wekker met licht
​Extra verlichting helpt mij door de winterdip heen. Zelfs mijn wekker werkt met licht. Een half uur voor de wekker afloopt, begint de lamp zachtjes te branden. Het licht wordt tijdens dit halve uur steeds feller te branden, tot op het moment dat de wekker afloopt. Voor mij heeft het plotse ‘bleep bleep’ van de wekker, in het pikkedonker, afgedaan, en heeft het plaats gemaakt voor een natuurlijker manier van wakker worden. Niet alleen handig voor mensen die last hebben van een winterdip, ook mensen die hoogsensitief zijn kunnen hier baat bij hebben.

​Blue Monday zou de dag zijn waarop de meeste mensen zich neerslachtig voelen, omdat hun goede voornemens uiteindelijk niet lijken te worden wat ze ervan verwacht hadden. De formule om tot deze dag te komen bestaat uit gegevens als het weer, de schulden, het maandelijks salaris, hoelang geleden het Kerstmis was, hoe goed men nog de goede voornemens volhoudt en het gevoel om actie te ondernemen. Wat de eenheden van deze gegevens zijn, weten we niet, dus wordt Arnalls formule om tot Blue Monday te komen,  moeilijk te berekenen en lijkt ze mij weinig wetenschappelijk te zijn.

Hype 
​Toen ik net over deze dag hoorde vertellen, vond ik het maar een gek iets. Alweer een nieuwe hype, dacht ik nog. Tot ik me hier verder in ging verdiepen. Blue Monday... winterdip... Vanaf wanneer worden de dagen eigenlijk weer langer, vroeg ik me ineens af. Sinds enkele jaren bekijk ik regelmatig de tijdstippen van zonsopgang en –ondergang in de wintermaanden. Daarbij viel me iets op. 

​De winter begint op 21 december, en die dag wordt ook als de kortste dag van het jaar beschouwd. Toch beginnen de dagen ’s avonds al langer te worden vanaf 17 of 18 december. En ’s morgens blijven de dagen nog korter worden tot en met 3 januari. 

Blue Monday valt elk jaar op de maandag van de laatste volle week van januari. Die valt dus steeds tussen 17 en 24 januari. Hoewel Blue Monday blijkbaar soms ook wat vroeger valt, zoals in 2018 (op 15 januari i.p.v. op 22 januari). Wat gebeurt er rond die datum wat betreft het lengen van de dagen?

Blue Monday en de wetenschap
​Als Blue Monday dan al met iets wetenschappelijks te maken kan hebben, zou ik persoonlijk eerder durven afgaan op de uren van zonsopgang en –ondergang, want rond die datum verandert er wel degelijk iets. Als we voor 2018 de datum van 22 januari aanhouden als de maandag van de laatste volle week van januari, dan valt het op dat de dagen (sinds 17 december 2017) ’s avonds al 39 minuten langer zijn geworden. ’s Morgens zijn de dagen (sinds 4 januari 2018) al 13 minuten langer geworden.

Lengen van de dagen
​En vanaf Blue Monday valt het op dat de dagen elke dag 2 tot 3 minuten langer worden. Zowel ’s morgens als ’s avonds komt er telkens 1 tot 2 minuten bij. Tegen 31 januari zijn de dagen  ’s morgens (gerekend vanaf 4 januari) al zo’n 24 minuten langer geworden, en ’s avonds zijn ze, sinds 17 december, al 51 minuten langer geworden. 

​Vanaf februari worden de dagen per dag zo’n 3 tot 4 minuten langer (’s morgens komt er dan elke dag zo’n 1 tot 2 minuten bij, en ook ’s avonds is dat zo). Voor mij is het dus elk jaar uitkijken naar Blue Monday, want ook al kies ik ervoor om tegen de kerstdagen heel veel kerstversiering met verlichting te plaatsen, na driekoningen gaat alles weer voor een jaar de kast in tot de volgende kerst. 

​Dan is het voor mij bijna letterlijk uitkijken naar en verlangen naar de langere dagen, waarbij ik naar jaarlijkse gewoonte uitkijk naar Blue Monday, omdat ik weet dat de dagen dan pas echt heel snel langer worden. En zo houd ik de moed erin om mijn winterdip te overwinnen.